vv Emst 3 wint knap van buurman sv Epe 6

Dit keer geen gure koude wind die opsteekt langs het, nu nog, lege veld. Maar een schraal ochtendzonnetje en fluitende vogels hebben vrij spel op de grasmat van het hoofdveld van vv Emst. Een man met een hoed en een herdershond komen aanwandelen. Met z'n hoofd diep in z'n kraag, haalt hij zijn schouders op en bij het zien van deze sombere entourage en draait zich, na een vermeende succeswens, weer om terug naar zijn warme huis. Wat hij niet weet is dat er over iets minder dan een half uur 22 "volwassen" kerels hier een duel gaan uitvechten. Niet een gevecht voor in de geschiedenisboeken. Maar sterker nog: vermoedelijk he-le-maal geen vermelding. Het zal deze man en zijn herdershond een worst zijn wat de uitkomst is van dit gevecht die in zijn ogen en zelfs die van de deelnemers veel te lang duurt. Eeuwig zonde! Hoewel het voor een buitenstaander ook moeilijk is om deze wedstrijd op waarde in te kunnen schatten. Dan moet men toch beschikken over een flink gevoel voor drama. Want dat is het, drama. Er staan 2 elftallen waarvan zeker de helft ze niet alle vierentwintig in het kratje heeft zitten, welke het voetbal omarmt als zijnde een pressie middel binnen zijn gezin om aan de dagelijkse gezel te ontglippen. Een elftal in het blauw, waarvan het in het vorige millennium nog vol energie zat, lijkt nu veel meer dan duizend jaar geleden. De jongens zijn inmiddels zo bejaard en versleten dat ze met een bouwlift het veld op moeten. En een elftal in het oranje, dat doet vermoeden dat ze koningsgezind zijn. Dat plaatje klopt wanneer ze de plaatselijke hofnar naar voren schuiven als scheidsrechter. Een interessante vraag die opkomt gedurende de verkiezingscampagne is: bestaat er een correlatie tussen nepotisme en de voetbal kwaliteit. Het lokale nationaal plan bureau heeft dit recent onderzocht in de kelder van het Nederlands amateurvoetbal. Men kon geen eenduidige conclusie trekken omtrent de verbanden. Dit laatste vind zijn oorzaak in de eenzijdigheid van de onderzoeksgroep. In de discussie rondom de uitkomsten kwam namelijk naar voren dat deze onderzochte populatie unaniem beslist dat een doelpunt wordt afgekeurd. Terwijl de tweede onderzoeksgroep neigt om een doelpunt mee te tellen. Hierin vindt men normaal gesproken rust in een weloverwogen doorslag van een onafhankelijke derde partij. Helaas is het niet aan die partij om ook de onderzoeksvraag te herformuleren en uit te zoeken of de voetbalkwaliteit strookt met zijn subjectieve beslissingen die worden genomen vanuit de middencirkel waardoor vv Emst “heel knap” wint met 2-0 in plaats van het eigenlijke 1-1 gelijkspel. Waar binnen het dierenrijk competentieniveau, zelfvertrouwen en delegatie bepalen of je de kudde leid, leek het afgelopen zondag in de flora en fauna wetten van de zevende klasse vooral te draaien om een onredelijk communistisch regime met een te klein zwart shirtje aan. Helaas binnen het team van Emst 3 lijkt eerlijkheid en zelfreflectie geen enkele rol te spelen in de hiërarchie want de scheidsrechter heeft natuurlijk gelijk, en je eigen ogen niet. Zonde, daar ze wel lekkere gehaktballen hebben. Een 8+ daarvoor.

Hulde aan het bruidspaar!

Vandaag is het eindelijk zover! Vandaag is het de trouwdag van niemand minder dan onze onmisbare vleugelverdediger, Remon Dul (wij zelf vinden dat wij die eigenlijk niet nodig hebben want Epe 8 is helemaal niet in het bezit van een piano), en de trots / eeuwig lid / boegbeeld / levende godin van het s.v. Epe Dames team, Ilse Rietman. Zij gaat natuurlijk vanaf nu ook verder onder de noemer "Dul". Wat wij overigens erg vreemd vinden, want wie geeft er nou haar jawoord aan een of andere dronken schuinsmarcheerder die per ongeluk op de grond viel in de rij voor de kassa bij de mcDonalds?! Dat was natuurlijk een grapje (1 april). Nee,.. het werkelijke verhaal achter het huwelijksaanzoek van Dul is een stuk ingewikkelder. Het ging zo: Een aanzoek op het strand is populair, "loat ik dat moar doen dan" zo dacht onze lieve Dul. Nog populairder is 't dat de verliefde jongeman dan enig voorwerk verricht: hij voorziet een fles van een briefje met tekst, kurk erop en aan de vloedlijn laten liggen. Een paar minuten later komt het innig gestrengelde paartje "toevallig" die fles tegen. Zo geschiedde en blijkbaar kleefde er een klein nadeel aan deze laatste methode. Bij aflandige wind kan het namelijk gebeuren dat de fles in die paar onbeheerde minuten het ruime sop kiest en in westelijke richting afdrijft. En dat deze enkele weken later gevonden wordt door de meest verstokte vrouwelijke vrijgezel van een Engels vissersdorpje onder de rook van Newcastle. Dit was haar allerlaatste kans op een huwelijkspartner! Tevens had Dul net iets teveel informatie op het flessenbriefje staan, en was de Hollandse eigenaar via het Engelse "Opsporing verzocht" makkelijk te traceren. Restte toen nog het programma "The Driving Judge" (de rijdende rechter) waarmee het juridisch mogelijk moest zijn dat de ouwe Engelse vrijster definitief aan haar Hollandse huwelijkspartner gekoppeld werd. En een leuk stukje engelse televisie was het hilarische resultaat. Wat een risico om zomaar een flesje te water te laten op het strand van Scheveningen. Maargoed, ieder zijn keus. Het is toch nog goed gekomen met Remon en Ilse. Epe 8 wil het familie viertal graag van harte feliciteren met dit geweldige nieuws! Het eigenaardige aan vandaag is dat het vandaag 1 april is! Wij, de ridders van de ronde bar, hebben daarom nogal lang getwijfeld of onze Dul geen grapje maakte toen we een kaart kregen voor vandaag, het is immers een grapjas. Maar na hem 1000x (duuzend keer) dezelfde vraag te hebben gesteld: "Is het echt woar? -Joa, t is goffertomme echt woar! Vroag Niekamp moar!" hebben we uiteindelijk toch besloten dat het geen grap is. Vandaag is het feest. Driewerf patat appelmoes in de pispot! Hoezee. En omdat het feest is, hebben wij een kadotje namens de jongens van 8. Remon, wij sturen jou vannacht na het bruiloftsfeest het vliegtuig in! Je gaat 2 weken naar het Amish-dorp Hanford, Californië. We hebben daar contact gehad met een volgeling van de Zwitser Jakob Amman, die jou wel eens onder vier ogen wil spreken. Want wie het in zijn hoofd haalt om de draak te steken met Onze Lieve Heer, loopt het risico zich zelfs de toorn van de duivel op de hals te halen. Jij gaat maar eens fijn nadenken over je zonden, en we zien je in mei tijdens het kampioensfeest wel weer!

Ajoo ajoo, Epe 8

Voorbeschouwing Epe 8 - Columbia 8

In de binnenlanden van India (waar die andere Beatles ook een paar maanden bij een Maharadja gingen liggen blowen om inspiratie op te doen) leeft een volk dat er bijzondere gewoontes op na houdt. Het zijn een soort Sikhs en ze leven al duizenden jaren gewoon tussen de andere mensen; niemand kan het verschil zien of ze herkennen. 364 dagen per jaar zijn ze ook volstrekt gewoon, maar heeeeel af en toe transformeren ze in levensgevaarlijke vechtmachines die hun tegenstanders geruisloos in de rug besluipen en dan met een touwtje zo de strot van hun willoze slachtoffers doorsnijden. 'Sjjssk', is het enige wat je nog hoort en dan ben je al de sjaak. Ze pakken je bij je strot op een moment dat je het niet verwacht. Zo zou je de mannen van Epe 8 in ruste ook kunnen zien. Als mollen leven ze onder de grond; je ziet ze niet, maar ze zijn er wel! En dan, in één keer, knappen ze de grond uit en grijpen je bij je strot en goed ook. Als een stel ontketende Spaanse ééndagsvliegen moet alles in die dag gebeuren en steken ze venijnig van zich af om niet te zeggen: vals!

Maar.. een klein probleempje gooit roet in het eten. De mannen van Epe 8 proberen al jaren tevergeefs kampioen te worden en zijn ter zijne tijde heden ronduit bejaard en versleten. De jongens zijn inmiddels zo oud dat ze met een bouwlift het veld op moeten. Een gemiddeld millennium duurt meestal zo'n duizend jaar, maar de tijd dat Epe 8 in het vorige millennium nog vol energie zat, lijkt veel meer dan duizend jaar geleden. De huidkwabben van Herold onder zijn ogen vertonen een angstvallige gelijkenis met de schubben van de vier miljoen jaar geleden uitgestorven Heccotauriër Sapiens. En de ruggenwervel van Erwin gaat drie stappen terug in de evolutie; je weet wel, dat plaatje van de aap die steeds rechter op gaat lopen die in elke schoolklas hangt waar Rouwvoet en Balkenende nog niet zijn doorgedrongen. Om nog maar te zwijgen van de gezondheid van het ooit zo jeugdige Don & Ad duo. Light producten, zelfhulpboeken, geurkaarsjes en terminologie zul je niet bij deze selfmade beschermheren op het nachtkastje aantreffen. Robbin heeft zo weinig bloeddoorstroming in de volgerookte en door de suiker dichtgeslibde aderen dat alle uiteinden van zijn lichaam dofzwart beginnen te kleuren. De pezen van Diederik zijn zo kromgetrokken door de Dupuytren dat hij zijn teentjes dicht kan knijpen zonder dat hij dat wil. Je kunt ze er na het voetballen met een Bahco van de bal aftrekken. En de rochelende longen van Mark zijn zo verlept dat Bonzo er zelfs meer geen hondenbrokken van C-kwaliteit meer van wil maken. Dennis is nog steeds de jongste van het stel, maar lijkt met zijn drank- en sexgedrag met een indrukwekkende inhaalslag aan de gang om Rock 'n Roll punten te verdienen. De kniegewrichten van Luc zijn zo versleten als afgeschuurde schenkelbotten. Zo plat dat je ermee kunt sjoelen, maar afvallen: ho maar! Jos is met een medisch dossier van vief Gigabite nog de fitste van het hele stel.

Wij wensen zowel Epe 8 als Columbia 8 veel succes in de strijd tegen het terro.. eh, de liefde!

Column Leeuwis: Het luikje bij de afhaalchinees

Het leven zit vol met grote vraagstukken. Bestaat het monster van Loch Ness? Verdwijnen er écht schepen en vliegtuigen in de Bermuda driehoek? Wie zit er in het pak van Pino uit Sesamstraat? Maar, het mysterie waar iedereen zijn hoofd over breekt: wat gebeurt er achter het luikje bij de afhaalchinees?