Dit keer geen gure koude wind die opsteekt langs het, nu
nog, lege veld. Maar een schraal ochtendzonnetje en fluitende vogels hebben
vrij spel op de grasmat van het hoofdveld van vv Emst. Een man met een hoed en
een herdershond komen aanwandelen. Met z'n hoofd diep in z'n kraag, haalt hij zijn
schouders op en bij het zien van deze sombere entourage en draait zich, na een
vermeende succeswens, weer om terug naar zijn warme huis. Wat hij niet weet is
dat er over iets minder dan een half uur 22 "volwassen" kerels hier
een duel gaan uitvechten. Niet een gevecht voor in de geschiedenisboeken. Maar
sterker nog: vermoedelijk he-le-maal geen vermelding. Het zal deze man en zijn
herdershond een worst zijn wat de uitkomst is van dit gevecht die in zijn ogen
en zelfs die van de deelnemers veel te lang duurt. Eeuwig zonde! Hoewel het
voor een buitenstaander ook moeilijk is om deze wedstrijd op waarde in te
kunnen schatten. Dan moet men toch beschikken over een flink gevoel voor drama.
Want dat is het, drama. Er staan 2 elftallen waarvan zeker de helft ze niet
alle vierentwintig in het kratje heeft zitten, welke het voetbal omarmt als
zijnde een pressie middel binnen zijn gezin om aan de dagelijkse gezel te
ontglippen. Een elftal in het blauw, waarvan het in het vorige millennium nog
vol energie zat, lijkt nu veel meer dan duizend jaar geleden. De jongens zijn
inmiddels zo bejaard en versleten dat ze met een bouwlift het veld op moeten. En
een elftal in het oranje, dat doet vermoeden dat ze koningsgezind zijn. Dat
plaatje klopt wanneer ze de plaatselijke hofnar naar voren schuiven als
scheidsrechter. Een interessante vraag die opkomt gedurende de
verkiezingscampagne is: bestaat er een correlatie tussen nepotisme en de
voetbal kwaliteit. Het lokale nationaal plan bureau heeft dit recent onderzocht
in de kelder van het Nederlands amateurvoetbal. Men kon geen eenduidige
conclusie trekken omtrent de verbanden. Dit laatste vind zijn oorzaak in de
eenzijdigheid van de onderzoeksgroep. In de discussie rondom de uitkomsten kwam
namelijk naar voren dat deze onderzochte populatie unaniem beslist dat een
doelpunt wordt afgekeurd. Terwijl de tweede onderzoeksgroep neigt om een doelpunt
mee te tellen. Hierin vindt men normaal gesproken rust in een weloverwogen doorslag
van een onafhankelijke derde partij. Helaas is het niet aan die partij om ook
de onderzoeksvraag te herformuleren en uit te zoeken of de voetbalkwaliteit
strookt met zijn subjectieve beslissingen die worden genomen vanuit de
middencirkel waardoor vv Emst “heel knap” wint met 2-0 in plaats van het eigenlijke
1-1 gelijkspel. Waar binnen het dierenrijk competentieniveau, zelfvertrouwen en
delegatie bepalen of je de kudde leid, leek het afgelopen zondag in de flora en
fauna wetten van de zevende klasse vooral te draaien om een onredelijk communistisch
regime met een te klein zwart shirtje aan. Helaas binnen het team van Emst 3 lijkt
eerlijkheid en zelfreflectie geen enkele rol te spelen in de hiërarchie want de
scheidsrechter heeft natuurlijk gelijk, en je eigen ogen niet. Zonde, daar ze wel
lekkere gehaktballen hebben. Een 8+ daarvoor.
