Geluk. Weet je waar ik nou echt van kan genieten? Als ik 's nachts wakker word en zie dat ik nog uren kan slapen. Als ik terug-zap naar mijn tv programma en de reclame precies is afgelopen. Als ik een pot pindakaas pak en de inhoud nog onaangetast is. Als ik een meisje met grote borsten zie hardlopen. Als ik ga slapen in frisgewassen lakens. Als het product wat ik toch al wilde kopen in de bonus is. Als het stoplicht op groen springt net voordat ik wil afremmen. Of als ik op vrijdag de deur achter me dichttrek en het hele weekend nog voor me ligt. Geluk. It's the little things.
Reünie. De familiereünie. Prachtig. Nicht Laura die al 40 is. Tante Bets met haar irritante kat en natuurlijk Ome Jan. 'Hey jongen, wat ben jij groot geworden zeg!' Eh dank je? 'Ik kende jou al toen je nog zo klein was.' Dat zei je de vorige keer ook al. 'Jij was toch naar Afrika geweest?' Zes jaar geleden ja. 'Leuk zeg! En dat ene meisje?' Uit. 'Dat andere meisje?' Ook uit. 'Jammer. Maar nu lekker het studentenleven. Rechten toch?' Nee. 'Medicijnen?' Nope. 'Grafisch?' Bingo. 'Gaat het goed?' Ik ben vier jaar geleden afgestudeerd. 'Geweldig! En nu?' Nu zit ik aan de drugs. Tot over vijf jaar hè Ome Jan.
Bril. Meisjes met een bril zijn sexy. Wat veel vrouwen bij mannen met een baard hebben, heb ik bij dames met een bril. Ik weet niet of het ze nou schattig maakt, of juist heel ondeugend, maar een goede bril kan een meisje zo twee hottie punten erbij geven. Laatst leerde ik er weer eentje kennen. Normaal een krappe voldoende, maar door die heerlijke geek glasses ge-upgrade naar een dikke 8. Ik was in love en vroeg haar meteen mee uit. De volgende avond stond ik hoopvol te wachten. Maar toen ze aankwam ging het gruwelijk mis. 'Waar is je bril??!!' Oh die draag ik bijna nooit, heb eigenlijk altijd lenzen in. 'Fuckfuckfuck!'
Fiets. Ken je dat moment dat je naar huis fietst, heerlijk alleen, maar in de verte ineens een semi bekende collega ziet rijden? Dat had ik gisteren. Maar na acht uur werken heb je vrij weinig meer om over te kletsen. Je kunt dan heel erg langzaam gaan fietsen zodat je niet dichterbij komt, een telefoongesprek faken en al wijzend naar je smartphone voorbijrijden, of mijn favoriet: wachten tot een stoplicht groen wordt en dan toeslaan. Maar mijn timing was een beetje off. En net toen ik in volle sprint zat, sprong het licht op rood. Met piepende banden kwam ik precies naast hem terecht. 'Hee Ronnie, moet je ook die kant op? Gezellig...'
Pech. Weet je wat ik nou echt vervelend vind? Als het droog is als ik opsta, maar begint te regenen als ik één minuut op de fiets zit. Als de wifi wel verbindt, maar heel traag is. Als ik met m'n net aangetrokken sokken in een natte badmat ga staan. Als mijn computer vastloopt net als ik 'm wil afsluiten. Als ik een super leuk shirt zie liggen en ze er van elke maat tien, maar van mijn maat nul hebben. Als ik bijna slaap en ineens moet plassen. Of als ik mijn tong verbrand bij het eerste hapje van een heerlijke pizza. Pech. It's everywhere. En het maakt me chagrijnig.
Mandarijn. De mandarijn is het meest bipolaire stukje fruit wat er bestaat. Geen andere fruitsoort kan zo lekker en tegelijkertijd zo fucking smerig zijn. De ene mandarijn is overheerlijk sappig, zoetzuur van smaak en vervult me met vreugde. De volgende is gortdroog, met zo'n dikke witte huid en maakt dat ik ze nooit meer wil eten. Een netje kopen voelt sowieso als een complete gok. Soms hit je de jackpot en soms kun je ze beter gebruiken om te leren jongleren want dan is er geen één te pruimen. Dus elke keer als ik na één hap walgend alles uitspuug vraag ik me af: Wat is het geheim van een goede mandarijn...
Band. Sommige mensen kunnen uren op een station zitten en alleen maar gefascineerd people watchen. Ik heb dat met de kassaband van de supermarkt. Die is namelijk zo prachtig confronterend. Ik weet vaak al wie de persoon is, alleen door te kijken naar wat diegene gaat kopen. Een zak basic macaroni, een blikje tomatenpuree en een fles cola: de student on a budget. Een tray halve liters: de Pool. Magere kwark, mandarijntjes en een pak donuts: de dame die op dieet moet maar zelf niet wil. Bij twee blikjes bier en een pasta bolognese magnetronmaaltijd moet ik altijd even slikken. Dit zijn de boodschappen van een treurige vrijgezel die de dertig nadert.
Maandag. Als Maandag een persoon was. Zou het een 53-jarige zure man zijn met een hekel aan kinderen. Zou hij als je om acht uur op moet, om half zeven je kamer binnenstormen en keihard 'Wakker worden klootzak!!' schreeuwen. Zou hij met mevrouw Bulstronk van Matilda getrouwd zijn. Is zijn lievelingseten spruitjestamp zonder jus. Zou hij je als werkgever altijd zo'n grote stapel werk geven, dat je nooit het idee krijgt dat het afkomt. En zou hij halverwege marathons gaan staan en 'Je haalt het einde toch nooit!' naar renners gaan roepen. Oh en hij is niet kleurig, maar donkergrijs. Met altijd dezelfde lelijke ruitjesblouse aan. De Maandag. Aangenaam.
Bedoeling. Als mijn female werkomgeving me één ding heeft geleerd is het hoe verschillend mannen en vrouwen whatsappen. Meisjes gaan uiterst subtiel te werk. Over elke komma is nagedacht, ieder extra `xje' betekent iets en er zit een wereld van verschil tussen 'oke' zonder punt en een venijnig 'ok.' met. Jongens zijn niet subtiel. Op een smart-phone al helemaal niet. Ze typen gewoon wat ze denken. 'Ik had gisteren dus een date, maar nu snap ik zijn berichtje niet.' zei mijn collega. 'Hij schrijft: 'Tot snel, was gezellig gisteren.' Wat bedoelt hij daarmee? 'Ehm, dat hij het gezellig vond.' Ze keek me aan alsof ik degene was die iets raars zei...
Kater. De drie fases van de kater. Fase 1: Tien uur wakker. Overal pijn. Ik ga nooit meer drinken. Ik meen het. Ik ga nooit.. meer.. drinken. Twee paracetamol op. Probeer nog een paar uurtjes te slapen. Fase 2: Ontbijtje doet goed. Kater daalt wat, maar net vandaag met mijn moeder afgesproken om te shoppen voor nieuwe gordijnen. Loop in de stad en snap niet dat al die mensen zo vrolijk zijn. Moet nog steeds niet aan alcohol denken. Fase 3: Rustig aan het chillen met vrienden. Eén biertje dan, is goed tegen de kater. Nog één. Nog twee. Kingzen.. Pyramide spel.. Shotje wodka... WHO'S READY TO PARTY??!!
20. Meisjes blijven altijd 20. Toen ik 16 was waren ze 20 en dus te oud voor mij. Daarna werd ik 20. Meisjes bleven 20, maar gingen vaak met zo'n vijfjaar oudere gozer, die ik maar een loser vond omdat hij geen meisjes van zijn eigen leeftijd kon krijgen. Ik ging op reis, studeren en ineens was ik 25. Niet de meisjes. Inmiddels ben ik 27 en kwam ik laatst een heel leuk meisje tegen in de stad. Leeftijd? Precies. Nu is ze met mij aan het whatsappen terwijl ze in de collegezaal zit, waarschijnlijk naast een jongen die zich afvraagt waarom ik geen oudere meisjes kan versieren.
