Ik nomineer Half nederland voor het halen van een nat pak! Compilasie regenachtig NL

Duikbril op, snorkel in de snoet en op naar huis. Waar het noorden van het land genoot van een lekkere zomerse dag, kon midden-nederland een nat pak halen #wetshoes #flipper

Zaterdag: Deel 2

De bel gaat, ik sjok naar de deur en doe open. Voor mij staat een Nightmare Hippie Girl. Stinkhaar met dreads, paarse jas, rode fluwelen broek met wijde pijpen. Ze kijkt kwaad, zeker voor zo’n lelijke kuthippie, en zegt dat ze “dat krat bier terug wil”. Ik weet niet waar ze het over heeft en ram de deur dicht. Ze belt gelijk weer aan. Ik open de deur en schreeuw zo hard ik kan “DONDER OP” en knal de deur nog harder dicht. Ze belt niet nog eens aan. Ik mompel “whatever” en ga terug naar mijn kamer om de boel op te ruimen. De mij onbekende slapende gast is wakker geworden en loopt zonder iets te zeggen naar de voordeur en vertrekt. De telefoon gaat. Ik neem op en leg neer. Neem nog eens op en leg de hoorn naast het toestel. Tering hekel aan gebeld worden en helemaal als ik een kater heb en me thirsty and miserable voel. In de supermarkt loop ik doelloos rond. Mijn kar gevuld met 12 flessen frisdrank, een doos gele vla, een pak vruchtendrank en een sixpack Amstel Gold vraag ik mij af wat ik vergeet.

Zaterdag: Deel 1

Ik word bezweet wakker. Ik lig op mijn bed met mijn dikke leren jas nog aan. Mijn trui heb ik wel uitgedaan, mijn modderschoenen niet. Het bed zit vol zwarte modderstrepen. De kachel staat op full power en mijn hoofd bonkt. Mijn mond is zo droog dat het pijn doet. Er is een poot van mijn bed afgebroken waardoor mijn bed kantelt als ik op wil staan. Als ik opsta voel ik een felle pijnscheut in mijn bovenbeen.  In mijn broek zit een rafelig gat op kniehoogte. Ik trek mijn broek uit en zie een paarsblauwe plek op mijn been. Mijn knie ligt ook open, maar bloed niet meer. Ik check mijn zakken. In mijn broekzak zit wat verkreukeld papiergeld en voor ongeveer 15 euro aan losgeld. In mijn andere broekzak zit een blok geplette bamischijf. Terwijl ik de vorige dag toch echt kroketten gekocht had. Mijn woonkamer is een chaos. Een colafles is omgevallen en aan de vlek op mijn lichtgrijze vloerbedekking te zien was het een bijna volle fles. Er ligt glas op de grond, de inhoud van een half pakje shag ligt verkruimeld in de cola, het is niet van mij want ik rook normaal gesproken niet. En de aansteker die op tafel ligt komt me ook niet bekend voor.  Er liggen tientallen cd hoesjes over de vloer. Sommige met een cd er in, maar geen enkele met de cd die bij het doosje hoort. Op de cd speler ligt een stapel cd’s, ze plakken aan elkaar vast. Naast de stereo ligt een videoband waar meters tape uit hangt, het is een Peppi & Kokki videoband. In de videorecorder zit een videoband die er niet meer uit wil. De tv blijkt ook nog aan te staan. Zwart beeld met in het midden een oranje stip met een omtrek van 5 centimeter en wat ik ook probeer met de afstandsbediening, niks. De vloer ligt bezaaid met versnipperde krant. De grote plant in de hoek van de kamer heeft in brand gestaan en de vissenkom is leeg. Als ik de stereo aan zet blijkt hij op het hoogst mogelijke volume te staan. Het is niet om aan te horen, daar waar ik mij nog vaag herinner dat het ‘s nachts geweldig klonk. Op de deur hangt een briefje met de tekst “klootzak”. In de gang ligt een mij volledig onbekend iemand te slapen in een natte regenjas en zie opeens een verband met die lege vissenkom. Mijn poster van Jari Litmanen is gescheurd. Er zit een barst in het raam van de voordeur. Ik heb dorst.