Column: Bevrijdingsdag

Iedereen kent wel een aantal van die figuren in zijn of haar omgeving. De Jan van Vlijmen’s van deze samenleving. Jan van Vlijmen aka “Rupsje nooit genoeg”, bekend vanwege zijn zakelijke vernuft “jan van Vlijmen kon de paus nog een tweepersoons bed verkopen’’, maar met name bekend vanwege zijn tweede plaats op de CrimeQuote, met een geschat vermogen van 95 miljoen euro. Allemaal eerlijk *kuch* verdiend. Met de schikking van pak hem beet 75 miljoen euro en de kosten van een langlopend proces mag meneer hopen dat hij nog een beetje kiet draait. Alhoewel, zijn legertje advocaten kosten de aangeklaagden Jan van Vlijmen en kornuiten (10 in totaal) zo’n kleine 6000 euro per uur. Het verschil tussen een drinkbaar en een heet bakje koffie is dan al gauw 200 euro. Moge de koffie fijn smaken zeggen we dan. Afijn, Jan van Vlijmen amuseerde zich kostelijk in onze graaicultuur en is het schoolvoorbeeld van… het is nooit genoeg.

Afgelopen donderdag was het 5 mei, in Nederland beter bekend als Bevrijdingsdag. De welbekende W-vragen, wie, wat, waar, wanneer en waarom weet ondergetekende moeiteloos in te vullen als het gaat om Bevrijdingsdag, al is het op een noem het eigentijdse manier; De wie staat voor ik, de wat staat voor party, de waar Zwolle, wanneer, 5 mei en de waarom.. Iets met vroeger. Omdat niet iedereen zo over Bevrijdingsdag denkt, stond meneer om 15.00 uur in Zwolle op het festivalterrein, naar eigen mening toch al gauw twee uur te laat, maar laat ik daar verder niet teveel woorden aan vuil maken. De dag bestond uit; zon, muziek, bier en te weinig eten. Ofwel, gezelligheid alom. De biertjes deden hun werk en nadat de vrijdag al voorzichtig was begonnen besloten we dan toch maar de taxi naar Epe te pakken. Samen met nog een tweetal Epe 8 selectiespelers, beiden hadden de training overgeslagen vanwege kleine pijntjes, lieten we ons afzetten. Allereerst door de taxichauffeur die veel teveel geld vroeg, maar daarnaast ook naast de Eureka, de plaatselijke kroeg. Je zou zeggen, naar 9 a 10 uurtjes borrelen is het leuk geweest, maar nee… het is nooit genoeg.

Thuis is het “het is nooit genoeg” gedrag allang geen verassing meer, maar voor ouders is het toch telkens weer een teleurstelling. Ofwel, het was tijd om recht te praten wat krom was. Wat natuurlijk makkelijker gezegd is dan gedaan. Want na de nodige biertje krijg je het kromme niet meer recht, maar het rechte wel krom. Aldus, een discussie die je snel moet afkappen. Gelukkig had ik lering getrokken uit de voorgaande soortgelijke discussies en was ik ditmaal eerst met de slotzin.. Morgen praten we verder.. Oja, en hier is het laatste woord nog niet over gesproken*HIK. En laten we zeggen, het smijten met deuren doe je vervolgens al helemaal niet meer met opzet. Natuurlijk, het “het is nooit genoeg” gedrag is lastig goed te praten. Het heeft vaak een negatieve werking. Maar als we iets uit het verleden kunnen leren, dan weet eenieder dat dit gedrag ten alle tijden is. Want, als Ome Adolf genoegen nam met wat hij had, en Rusland niet had aangevallen, dan was de kans groot geweest dat we hier met zijn allen een mooi woordje Duits hadden gesproken.. dan hadden we die hele Bevrijdingsdag niet eens gekend. 

 

 Neem genoegen met wat je hebt en streef naar meer