Column: De kelder van het Nederlands amateur voetbal deel II: “De ontberingen van de kelder”

Omdat de wedstrijden van Epe 8 vaak in alle stilte ergens achteraf worden afgewerkt en het overwegende publiek besluit thuis in bed te blijven liggen willen we toch graag laten zien hoe het blauw-witte tenue met trots vertegenwoordigd wordt in de kelder van het Nederlandse amateur voetbal. Daarom hebben wij besloten een laagdrempelig driedelig verslag te schrijven voor geïnteresseerden, teletekst-supporters, vrienden en familie. Wellicht kunnen wij u op deze wijze enthousiast maken en u verwelkomen op de zondagochtend langs de lijn bij Epe 8 of u dusdanig afschrikken dat u zelfs de wedstrijden van Epe 1 niet meer bezoekt…. 

Eén voor één druppelen je teamspelers binnen in de kleedkamer. Een cocktail van penetrante luchtjes (lees: shoarma, alcohol, knoflook, darmgassen etc.) dringt spoedig je reukorgaan binnen waardoor je (slaap)dronken waas waarin je tot voor kort verkeerde plotsklaps overgaat in een paradoxale, gemixte gemoedstoestand van vermoeidheid en vadsigheid maar ook jolijt en olijkheid vanwege de bekende slagzinnen die het geschetter zo nu en dan overstemmen. Over de kleedkamers gesproken; luxe jacuzzies, stoeltje voor iedereen en bovenal ruimte genoeg ziet u alleen bij de BVO’s en een iets mindere variant treft u misschien aan bij de toppers van de huidige Hoofdklasse en de Topklasse. De kleedkamers van de verenigingen waar wij op bezoek mogen zijn vaak te klein, hebben vaak lauwe tot koude douches en er hangt overwegend een muffe lucht! Hierbij vergeleken waren de goelags van Stalin vijfsterren hotels… Als je dus al voorzien bent van een plekje is het zaak om jezelf zeker te stellen van een shirtje, broekje en een paar kousen (het liefst een paartje dat de Tank niet heeft aangehad). Vervolgens kan de volumeknop van de radio vol open. Terugkomend op de materialen: broekjes te klein of poten te dik, shirt te klein of buik te dik? Het zijn allemaal problemen waarmee je te maken krijgt in de kelder van het Nederlandse amateur voetbal. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de tegenstander, de scheidsrechter (menigmaal narcistisch en vol van grootheidswaanzin, enkel en alleen als er ‘uit’ gespeeld wordt uiteraard) en de velden voorzien zich vaak van meer reliëf dan het Zuid-Limburgs heuvellandschap. De term “de wei in” wordt door veel amateurverenigingen wat te letterlijk genomen en vergeten vaak het gras te maaien of zelfs te zaaien….. Samenvattend: een gescheurde enkelband hier en een liesbreuk daar zijn geen uitzondering. Om iedere twee weken komt dezelfde hamvraag weer naar voren: waarom heeft Epe z’n zaakjes altijd wél goed voor elkaar? Er zijn verder heel wat zaken die de gemiddelde Epe 8 speler het hoofd moet bieden. Alvorens de wedstrijd begint is het primair noodzakelijk om überhaupt 22 man op het veld aanwezig te laten zijn. Dit is bij tijd en wijlen al een hele opgave. Dan is het zaak te weten wanneer je pas op de plaats moet maken: spelers zoals de “De Slachter van Vaassen” of de “meedogenloze uit welsum”(ingewijden kennen zijn beruchte reputatie) kan je het best in een straal van minimaal vijf meter ontwijken mits je niet twee maanden in de WW wil zitten. Verder moet “gevaarlijke onkunde” ingeschat worden alvorens er een duel aangegaan wordt om zodoende de toch al instabiele gezondheid op peil te houden. De intentie om een leuke pot voetbal te spelen is echter vaak wel aanwezig. Maar we spelen niet voor niks in “de kelder” dus is het vaak de onkunde die de goede intenties in de weg staan. Kortom: als er dus een veld ligt, de materialen verdeeld zijn, de schietgebedjes gedaan zijn en de tegenstander aanwezig is kan er na de warming-up (lees: peuk roken, misplaatste opmerkingen jegens teamgenoten maken en klooien met de bal) begonnen worden met de wedstrijd. Na het eerste signaal draait het gewoon om de basisbeginselen van het voetballen; gewoon het balletje binnenkant voet aannemen en tijdens de aanname de bal gewoon goed leggen voor een eventueel vervolg. Als na ruim drie minuten blijkt dat in één of twee keer een bal aannemen een utopie is maar dat er gemiddeld vijf pogingen nodig zijn om een bal te controleren slaat onzekerheid toe: waar men denkt nog over een aardige techniek te beschikken wordt al gauw duidelijk dat er asymmetrie bestaat tussen wat er in het koppie bedacht wordt en wat er met de benen wordt uitgevoerd. Dit levert echter wel olijke taferelen op. De intrinsieke kracht van een speler in deze divisie is dan ook het omschakelen. Als de techniek het af laat weten dan is er altijd nog de wilskracht, plezier en niet onbelangrijk: het relativeringsvermogen. Spelers in Epe 8 weten alles altijd heel goed te relativeren! Echter willen we wel benadrukken dat we alles binnen het toelaatbare doen om een wedstrijd winnend af te sluiten en het liefst scoren wij goals zoals Marco Basten, Johan Cruijff, Diego Maradona, Pelé en Michel Boerenbach dat ooit deden, maar ook met (veel) minder nemen wij genoegen. En als wij na 90 minuten als winnaar en zonder gescheurde enkelbanden, dwarslaesie of schedelbasisfractuur het veld afstappen dan is dat mooi meegenomen en kan de muziek in de kleedkamer weer aan. Voor wie denkt dat het erop zit voor de zondag komt er bedrogen uit want we spelen deze dag nog één helft en dat is voor velen de derde helft en voor sommigen komt er ook nog een vierde en vijfde helft. In het volgende deel zult u het denderende slot van deze trilogie vinden. Er zal onder andere ingegaan worden op het absolute hoogtepunt van het hele seizoen. Groetjes Epe 8