Posterholt maakt onderdeel uit van de gemeente Roerdalen, niet ver van Roermond vandaan. De keuze voor Posterholt mag dan voor menigeen voor de nodige fronsen zorgen, het is een weloverwogen keuze. Men moet zich beseffen dat de blauwe formatie het afgelopen seizoen was veroordeeld tot een bijrol in de zevende klasse amateurs. Een een bijrol spelen op een nietszeggend niveau is iets waar zeker niet te lichtzinnig over mag worden gedacht. Afgelopen vrijdag reisden er dan ook een twintig tal mannen af die van binnen tot op het bot waren gekrenkt door het afgelopen seizoen.
Het weekendje weg was dan ook niet zomaar een afsluiting van een voetbalseizoen. Posterholt voldeed in elk opzicht voortreffelijk als decor voor het weekendje weg van Epe 8. Achterafgelegen, sociaal achtergesteld, bouwvallig, noem maar op. Deze ‘boeren’ uit Epe waanden zich dan ook voor heel even in de rol van een hipster waarmee het zelfbeeld al met 3 punten omhoog schoot. Naast het decor was er natuurlijk ook ruim aandacht besteed aan het programma. Ook dit stond in het teken van zelfontplooiing. Het voetbal spelletje werd daarom even helemaal links gelaten. Ook vanwege het feit dat het debacle van vorig jaar nog vers in het geheugen gegrift stond, waarbij een onschuldig lijkende voetbalwedstrijd van 2 maal 20 minuten tegen een Duits amateurteam met 12-0 verloren ging. Dit jaar werd er dus besloten om de nadruk te leggen op die eigenschappen waar menig selectielid zich in positieve zin in weet te vinden. De rode draad was dan ook ‘feesten’.
Uit de voorgaande edities van het Epe 8 weekend was namelijk gebleken dat een Epe 8 weekend zich voornamelijk laat kenmerken als een ‘strijd om te feesten’. De één wil hierbij nog harder feesten dan de ander en de ander wil nog beter feesten dan de ander. Dat resulteerde dan meestal in een verbroedering die zijn weerga niet kent. Het weekendje weg moest zodoende het competitieve karakter weer opwekken, iets waar het in het afgelopen seizoen nog weleens aan schortte. Je als ‘broekie’ bijvoorbeeld voorbij laten lopen door een 45 jarige zou normaal gezien niet moeten kunnen, dan wel een reactie moeten opwekken dat zoiets niet nog eens zou gebeuren. Afgelopen seizoen was een dergelijk voorval echter schering en inslag en bleef een ‘gezonde’ reactie doorgaans uit.
Aangekomen in Posterholt werd er allereerst een bezoek gebracht aan de plaatselijke Chinees.
De plaatselijke bevolking bleek zeer vriendelijk wanneer we enkele voorbijstanders naar de weg vroegen. Niet alleen wezen ze ons de weg, het werd ons vooral afgeraden om er te gaan eten. Een Epe 8 lid slaat echter wel vaker advies in de wind, dus ook hieraan gaf het Eper gilde geen gehoor. Een schranspartij later stonden ieder niet veel later dan ook klaar voor de taxi naar het altijd rustieke Roermond, behalve die avond. De jongens van Epe 8 wisten het nachtleven bierglas dan ook al snel naar zijn eigen hand mond te zetten, wat zou resulteren in een ware veldslag. Één voor één zouden de manschappen die nacht dan ook weer wederkeren in Posterholt, waar bij terugkomst ook nog menig veldslag zou worden geleverd. Al met al kon er dan ook worden geconcludeerd dat we het onszelf zeker niet gemakkelijk hadden gemaakt. Een ieder was dan ook uitermate tevreden over de getoonde inzet van die dag.
De volgende ochtend, allen goed ziek van de Chinees natuurlijk, was het eerst zaak om de wonden te likken. Het gezegde, ‘s avonds een spons, ’s ochtends een dweil’, bleek deze ochtend echter reuze mee te vallen. Vrijwel iedereen was dan ook al snel paraat om af te reizen naar de plaatselijke opnamestudio. Hier zou het alom bekende lied van ‘Tante leen’ in een nieuw jasje worden gestoken. Onder de douche wordt dit lied door Epe 8 met enige regelmaat loepzuiver a capella ten gehore gebracht.
Het op cd zetten leek ons dan ook een koud kunstje en bovendien een zeer lucratieve business. Hier kwamen we echter gauw van terug, aangezien de akoestiek in de opname studio niet geheel in ons voordeel bleek te zijn. Niettemin stonden we niet veel later met een eigen cd weer buiten en konden we ons opmaken voor het vervolgprogramma. Dat eenieder weer aardig was opgedroogd bleek wel uit het feit dat de frikadellenwedstrijd geen reden was om de daaropvolgende BBQ over te slaan. En met ’s avonds nog een bonte avond op het programma was ook nu een veldslag onoverkomelijk.
De biertjes vloeiden rijkelijk, de kostuums gingen mee de stad in en de plaatselijke middenstand werd flink beloond voor de opgebrachte moed om een groep doldwazen beslag te laten nemen op de kroeg. Zoals aan alles komt er ook aan het weekendje weg van Epe 8 een einde. Ook dit jaar was het
•We hebben doorgefeest, terwijl diep van binnen een stemmetje zei dat het beter was om te gaan slapen…..
•We hebben met zijn allen voor de tiende keer een laatste biertje gedronken, terwijl diep van binnen een stemmetje zei dat je je limiet al zeker drie uur geleden bereikt had….
•We hebben frikadellen gegeten, terwijl diep van binnen een stemmetje zei dat je genoeg had gehad….
•We hebben in kostuums gelopen, terwijl diep van binnen een stemmetje zei dat je jezelf dit niet moest aandoen….
Kortom, dit weekend hebben we met zijn allen grenzen verlegd, we hebben doorzettingsvermogen getoond, we hebben laten zien dat we competitief kunnen zijn. Voor komend seizoen is dan ook geen uitdaging te groot, geen tegenstander onoverwinnelijk, geen offer teveel. Niemand krijgt dit Epe 8 meer bang!!!!! Wij gaan dan ook vol vertrouwen en met een gezonde dosis hoogmoed het nieuwe seizoen in. Op naar het kampioenschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten