Zaterdag: Deel 3

Voor ik iets kan zeggen zegt Lot “Ik heb het Melanie uitgelegd, ze weet dat het niet jouw schuld is”. Melanie opent haar mond maar deinst terug als ik naar haar toe loop. Ik haal een handvol losgeld ter waarde van één krat bier uit mijn broekzak en vraag haar op te rotten en me verder met rust te laten. Ze zegt “okay” en “hoi” en gaat weg. Ik haal de U2 cd toch maar uit de cd speler en zet Gish van Smashing Pumpkins op. Bij het zevende nummer komt Gerard binnen. Hoe hij dat doet weet ik niet, maar hij komt altijd binnen bij nummer 7 van Gish van de Smashing Pumpkins. Ik vertel hem over het Hippiemeisje en dat ik haar geld heb gegeven voor het krat bier. Gerard lacht mij uit en vraagt me of ik zelf soms ook een hippie ben. Maar Gerard krijgt geen zeurende hippies aan zijn deur. Die komen bij mij aanbellen en niet bij hem. In de Eur, mijn stamkroeg, tref ik degene die het krat bier mee had genomen. Ook hij lacht me uit en ik baal ervan dat ik de hippie geld heb gegeven voor haar kratje bier.


Ik had haar gewoon mijn huis uit moeten zetten en die trut van een Lot ook. Aan de bar zitten Rendier en Wonderkip. Ze dobbelen. Om jenever. Ze zijn allebei al ladderzat, het is half zes ‘s Middags. Rendier wordt even later opgehaald door de evangelisten die hem onderdak bieden. Rendier is minstens tien minuten bezig zijn colbert aan te trekken. Ondersteboven, achterstevoren, binnensteachteren en buitensteboven. Ik zeik bijna in mijn broek van het lachen. Niemand die onbedoeld zo’n mooie Mister Bean act ten beste kan geven als Rendier. Wonderkip, een ouwe homosexueel van een jaar of 50, zit met zijn dronken kop te flirten met een jonge gast die aan de andere kant van de bar zit. Die negeert hem echter waarop Wonderkip zijn pogingen staakt en met zijn hoofd op de bar in slaap valt. Ik laat me nog beledigen door de barkeeper, noem hem een lelijke kikker en ga met Gerard en Cave naar de chinees. Daar aangekomen wordt ons de deur gewezen. Gerard en Cave zijn daar vorige week vrijdag weggestuurd omdat ze met hun dronken reet naar alle voorbijgangers hadden zitten moonen terwijl ze op hun eten zaten te wachten. Dus gaan we naar de Pizzeria. Als we daar vertrekken naar m’n huis heb ik nog steeds honger, maar ben ik ondertussen wel prettig onder invloed geraakt. Thuis gaat de telefoon weer. Ik hang gelijk op. In het kader van nu even niet. De telefoon gaat uiteraard gelijk weer, Gerard neemt op en zegt dat ik aangevallen ben door een beer en dat ik pas na het weekend weer uit het ziekenhuis mag. De deurbel gaat, het is de buurman. Of het wat zachter kan. “Ja, maar ook wel luider”. Hij zegt de politie te gaan bellen, maar als ik hem vraag waar die geheime zender muziek afgelopen woensdag op donderdagnacht ook alweer vandaan kwam vertrekt hij met de staart tussen de benen. Zijn vrouw is een paar jaar geleden bij hem weg gegaan omdat hij teveel zuipt en sindsdien is de buurman flink afgetakeld en nog meer gaan zuipen. En dan luistert ie in het holst van de nacht smartlappen op vrij hoog volume. Toen ik donderdagnacht naar hem toe ging omdat ik gek werd van die sentimentele kutherrie die door de dunne muren heen kwam nodigde hij me uit om wat bij hem te komen drinken. Ik ben de minste niet, dus deed ik dat. Hij zat in een mum van tijd de sentimentele alcoholist uit te hangen en jankend zijn onverstaanbare ellende met mij te delen. Hij viel vrij vlot daarna in slaap waarna ik zijn radio uitzette en naar huis ging. Ik zit nog niet of opnieuw gaat de deurbel. Het is de zwager van de buurman. Die gaat een partij tegen me tekeer over dat het een schande is ennemedit ennemedat. En dat, als ik niet gauw wat rustiger doe met die pipovriendjes van me, hij de politie wel even zal bellen. Hij blijkt met zijn verschrikkelijke kutwijf op bezoek te zijn bij de buurman, hetgeen gelijk verklaard waarom de buurman bij mij kwam zeuren. Opeens staat Cave naast me. Die heeft bij de pizzeria flink whiskey zitten zuipen en heeft een kwade dronk en hij heeft een koekenpan in zijn hand. Voordat ik wist wat er gebeurde… Het is 23:59 uur en de zaterdag is voorbij, maar de avond nog niet.