Column: De sociaal geconstrueerde smaak van de asperge

Het is weer bijna mei en iedereen weet wat dat betekent: rokjes, vakantieplannen, hooikoorts en asperges. Asperges ja. Als er iets is wat bij mij in woede doet ontsteken dan is het wel het onkruid dat asperge heet. Begin mei is het altijd afzien: zachtjes komt de volkshysterie rondom deze zaadplant (klasse spermatopsida) op gang waarna eind mei heel burgerlijk Nederland zit te kauwen op deze smaakloze struik. Jaarlijks wordt deze manie in gang gezet door kookprogramma’s in de namiddag waar nichterige televisiekoks met vierkante brillen onder flitsend camera werk uitleggen uitleggen hoe je een asperge pocheert in bladfoeli en een kuub suiker. Tegenwoordig hebben we gelukkig suiker wat dergelijke planten nog enigszins te behapstukken maakt en TV koks schromen zich dan ook niet om bakken suiker te voegen om de leugen van de smaakvolle groentin stand te houden.

Mijn nekharen gaan dan ook overeind staan en mij bloeddruk schiet naar 160 wanneer ik in de wandelgangen etensplannen opvang die betrekking hebben op de woorden “asperge” en “lekker.” Vlees is lekker, snoep is lekker, bittergarnituur is lekker maar de asperge is dat pertinent niet. Voor de grap heb ik de populariteit van de asperge eens analyseerd, en ik kwam er op uit dat drie factoren een cruciale rol spelen bij het succes van de asperge. Een: deze fantoomsmaak wordt gewaardeerd doordat een grote groep mensen met een conformistisch paradigma het verband legt tussen ‘hipheid’ en de asperge, waarschijnlijk door de flitsende metroseksuele tv kok en het kekke camerawerk. De hond van Pavlov ging kweilen als hem daadwerkelijk voedsel werd aangeboden, waarschijnlijk door de geur van eten. De homo civilus begint niet te kwijlen door de geur maar door het pakketje van hipheid. Twee: er bestaat een aspergelobby van machtige telers die tv koks steekpenningen toeschuiven om de asperge toe te voegen aan het hipheidspakketje. Drie: de collectieve blackout rondom mei/juni gevoed door naief lente optimisme draagt bij aan het succes van de asperge. Een zo smaakloos product kan alleen in tijden van ongebreideld positivisme waardering vinden. Dat, gecombineerd met de demagogie van de telers en het conformisme van de doelgroep, maakt een middelmatige plant tot een winnaar.
Kortom: de asperge is zwaar overgewaardeerd. Concluderend: Als smaak de belangrijkse factor is in de voedingskeuze, kies dan niet voor de asperge . Als hipheid de belangrijkste factor is, kies dan voor de asperge.

Hoogachtend,
Oeljanov