Amateurvoetbal is de geur van tijgerbalsem en onwelriekende scheenbeschermers in een onbegrijpelijk kleine kleedkamer. Het is het kunstgras vervloeken.
Amateurvoetbal is vier suikerklontjes in een bekertje slappe thee en je voetbaltas openritsen om erachter te komen dat je maar één sok bij je hebt. Helaas is het tegenwoordig ook de kop van Jut, de zogenaamde bakermat van excessief geweld en goddeloosheid; de politiek gebruikt het amateurvoetbal niet voor niets als metafoor voor onze huidige maatschappij.
‘Zonder respect geen voetbal!’ Het is een slogan die veelvuldig uit de monden van politici komt. Mensen die vroeger als laatste werden gekozen tijdens gym. Dit is dan ook het volk dat blij is met de eerste stap richting geweldloos amateurvoetbal: een tijdstraf van 10 minuten na het krijgen van een gele kaart. Deze nieuwe regel heeft alles van doen met de kortstondige volkswoede die systematisch door Nederland raast als er iets ergs heeft plaatsgevonden. Vergankelijke verontwaardiging. We zijn een week heel boos, houden een stille tocht en dan gaat het leven gewoon weer verder.
Denkt iemand nog wel eens aan Mauro of Kony? We geven geen moer om een ander, althans, niet langdurig. ‘Erg hè van Syrië, maar wie zingt eigenlijk het Koningslied?’
Een tijdstraf na een gele kaart is de meest onzinnige spelregel ooit. De maatregel gaat er namelijk van uit dat mannen af kunnen koelen, maar een onderbreking is voor ons geen oplossing, het is juist een katalysator voor trammelant. Mannen kunnen niet toekijken. Dat is teasen. Een tijdstraf werkt nooit. Niet tijdens voetbal en ook niet tijdens een orgie. „Menno,ga jij maar even op de gang staan en kom pas terug als je weer als een normaal mens kunt fisten.”
Mijn oplossing? Een algehele afschaffing van grensen scheidsrechters. Ze zijn namelijk onnodig en verstoren de gelijkheid. Net als boswachters. Een boswachter waakt over een natuurgebied en spreekt mensen aan die zich niet aan de regels houden. De natuur is van ons allemaal, iedereen is gelijk, een boswachter is gewoon een megalomane schlemiel in een beige broek.
Op de pleintjes en in de parken hebben we nooit scheidsrechters nodig gehad, waarom op het veld dan wel? Och, die verrukkelijke parkjes. Kledingstukken als doelpalen en doorspelen tot de lantaarnpalen aanflikkeren. Dat is voetbal. En fluit nu maar af, hondenlul.
Door: James Worthy Bron: Nu.nl
Geen opmerkingen:
Een reactie posten