Snel strikken we onze klossen, trekken we onze kousen op, spugen een keer op de grond en misplaatst schreeuwen we nog eens "Noar veurn met die balle, Epe!" De wedstrijd begint bijna, het wachten is op de scheidsrechter die nog enkele seconden nodig heeft om aan beide keepers te vragen of ze er klaar voor zijn. Zodra het fluitsignaal klinkt begint het voorzichtig te regenen waardoor deze zondagochtend, die al kil en koud was, er niet aangenamer op wordt. Het veld is nat en zompig en de lijnen zijn nauwelijks zichtbaar. Echter, de dikke mist die er is laat zich ook niet lenen voor een beter zicht op de lijnen. Het duurt nu vijf minuten en het spel verloopt gedeisd zonder al te veel woorden. Een lange bal vliegt vanuit de achterhoede richting de cornervlag om een mogelijkheid te creëren voor een verhoopt doelpunt. Ondertussen, terwijl de bal nog in de lucht zweeft, ziet iedereen het weer. Daar staat hij opeens. In het uiterste puntje van het veld, achter het buizenframe van de boarding staat een schim. Door de mist niet goed thuis te brengen wie de individu is, maar duidelijk genoeg om vast te kunnen stellen dat het geen droombeeld of hallucinatie is. Toch?.. Stilzwijgend staat hij daar. Tooit zich in een lange donkere regenjas en een hoed waaronder hij vandaan kijkt. Naast hem zit een herdershond, onaangelijnd, spitsoren en zijn vacht net zo donker als de jas van zijn baas. Zijn ogen volgen nauwgezet iedere beweging van de bal, terwijl de man meer geïnteresseerd lijkt in de spelers van Epe 8 die op dat moment niet aan de bal zijn. Het valt ons op dat wij de enige zijn die zijn aandacht trekken, iets wat de gemoedsgesteldheid op de proef stelt. De wind gaat harder waaien zodat zijn jas wappert en de bomen om het veld hun bladeren verliezen. De sfeer veranderd in een enigszins bedrukte ambiance. Minuten passeren oncomfortabel voorbij door het feit dat we geen idee hebben waarom hij hier is. Is hij zijn hond aan het uitlaten? Klaarblijkelijk niet want honden zijn verboden op het terrein. Is hij scout van Malmö FF? Neen, want wij zijn Epe 8. Is hij aanhanger van dit achtste seniorenteam? Onwaarschijnlijk, want zijn belangstelling stopt ineens 5 minuten voordat de scheidsrechter affluit voor de thee. Tenminste, dat denken we.. aangezien hij plots verdwijnt in de nog steeds niet opgetrokken mist. We zien hem en de viervoeter nog net eenmaal omkijken en een groet van affectie geven als aanleg voor succes. De vreemdeling en zijn aangeboden saluut zijn raadselachtig en heeft alle schijn mee van de voorspoed van Epe 8. Hetgeen wij elke week opnieuw niet voorzien, vanwege het zojuist beschreven beeld van de ochtend. Wie is deze mysterieuze steunpilaar? Of is de verschijning een waanvoorstelling die de jongens van 8 gebruiken als alibi voor het furore van de afgelopen wedstrijden? Hij mag in ieder geval mee op de kampioenskar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten