De breur van Henk van Ria

Ik bun d’n breur van Henk van Ria, en ik wöl wat kwiet.

’t Onderwerp van d’n dood en wat d’n dood betekent is natuurlek van groot belang veur ons allemoal. In plaats van ’t koel en rationeel te benaderen, is ’t umgeaven met alderjeekes völle ideeën die eigenlijk d’n projectie bunt van onze angsten en die niet gebasseerd bunt op de woarheid oaver onszelf, zoas wi-j die kennen tiedens ons leaven. Beschouwen wi-j d’n dood alleen met vrees en afkeer umdat ’t onze banden verbreakt met alles wat wi-j liefhebt in dissen wereld?

Thirsty Thursday; Stoere mannen op hoge hakken.

De voetbalcultuur is er één voor macho's, luxe auto's, lichaam vol tatoo's en testosteron.
Zelfbenoemde 'Harde verdedigers' gaan wekelijks naar de kapper en sieren met hun gespierde torso de cover van de Men's Health.
En dan vergeten we voor het gemak maar even de straat taal (half  marrokaans/nederlands), die er vooral voor moet zorgen dat het lijkt alsof men gehard is op straat en/of ongeïnteresseerd cq. stoer overkomt.

Het bovenstaande valt op meerdere facetten ook terug te zien in het amateurvoetbal. Immitatie is immers altijd een goede raadgever geweest. En wie wil er nou niet zijn als Gregory van der Wiel, Kazim Richards of Bruno Andrade. Stoere gasten, de kop vol met plaatjes! En, En dat maakt de discrepantie zo groot, GEKLEURDE SCHOENEN

zoals gerenommeerd keuringsinspecteur Rob Geus zei;


"Man, Man, Man, Man, Man!"
Stoere jongens, op schoenen van turquoise, roze, geel en patroontjes van panters tot schapen.

Men spreekt wel van de 'hoge hakken' onder de voetbalschoenen.
Nog geen 10 jaar geleden was je doelwit voor alle amateurvoetballers. Iemand met gekleurde schoenen had kapsones en moest oppassen voor z'n enkels.
Het werkte als een rode lap op een stier.

Tegenwoordig spelen de stoere jongens dames allemaal op blitse, felgekleurde schoentjes. Beetje tippelen weejenie!
Met dat stoere imago valt dus eigenlijk allemaal wel mee.
Voor alle voetballers die dergelijke schoenen dragen: Volgende keer dus maar op hoge hakken de kroeg in mannen?

WSV 11 - Epe 8: 3 punten en een plofkip.

De wintertijd ging in! En dat betekend dat er op voorhand alleen al winnaars zijn.
Zo konden de kroeggangers een uurtje langer blijven wankelen in hun favoriete kroeg en konden de thuisblijvers een uurtje langer slapen.
Elk individu was op voorhand vrij in de keuze die hij die avond zal maken. De gemaakte keuze was (m.n. bij de kroeggangers) duidelijke terug te zien bij het betreden van de kantine. Wat uiteraard met een schaterlach werd ontvangen door de 'thuisblijvers'.

Deze wedstrijd leefde enorm onder een aantal voetballers. Al een week werd nergens anders meer over gesproken dan deze zondag.
Dit niet zozeer vanwege het feit dat we tegen WSV moesten voetballen, maar meer om het feit dat het sportpark van WSV (bekend van o.a. Andy van der Meyde) zich pal tegenover een franchise van het geronomeerde plofkippen restaurant KFC bevindt. Want al verliezen we met 15-0, die KFC vreten we een deuk in de voorraad.

Nog lijkbleek van een uurtje extra barhangen, maar al watertandend vanwege het zojuist geschetste vooruitzicht stapte de heren van Epe 8 in de auto.

Hulde aan het bruidspaar!

Vandaag is de grote dag. De grote dag van Erwin en Sandra! Want ze gaan trouwen. Namens alle jongens van Epe 8, van harte gefeliciteerd!

Trouwen is iets wat alleen mensen doen. Maar waarom toch?! Zelfs het soort dat in de dierenwereld het meest lijkt op de mensen, een aap, trouwt niet. Apen hebben een hiërarchische structuur in hun maatschappij waarbij het niet nodig blijkt te zijn om te trouwen en dus hun overgave kunnen geven aan elk vrouwtje. Dat zorgt ervoor dat zijn soort blijft bestaan. Zo simpel is het. Wij hebben bedacht dat mannen en vrouwen die elkaar leuk vinden, met elkaar moeten trouwen. Of op zijn minst iets moeten afspreken dat erop duidt dat ze elkaar trouw blijven. Trouw op elk vlak. Onze maatschappij verschilt enorm met die van de apen die zo op ons lijken. Wat dat betreft, lijken wij niet op apen. Echter een keerpunt is in zicht! In onze samenleving hebben mannen en vrouwen elkaar steeds minder nodig. Vrouwen zijn financieel niet meer afhankelijk van mannen, vrouwen zijn mondig en assertief. Mannen zijn ook zelfstandiger – genoeg voorbeelden althans in  mijn omgeving van mannen die zonder vrouw wonen en leven, en zich prima weten te redden, de was strijkend en voor zichzelf eten kokend. We hoeven kortom niet meer bij elkaar te blijven. En kunnen doen en laten waar we zin in hebben.

Dus dat trouwen, nouja.. toemaar weer, het levert de jongens van 8 in ieder geval een leuk feestje op! Proost!

Thirsty Thursday; Geef die vrijgezel ruim baan!!

Lang probeer je het uit te stellen.  Je laatste Thirsty Thursday als 'vrijgezel'.
Het overkomt je niet vaak! Sterker nog, Het overkomt je het liefst maar één keer. Zo ook E. M. Uit E.
Waar hij een uur geleden nog de modder uit zijn bilnaad poetste, realiseert hij zich tussen de jongens in de kantine dat het morgen another biscuit zal zijn.

Vandaag kijk hij nog in de ogen van de verdwaasde teamgenoot, morgen in de ogen van z'n levenspartner, z'n partner in crime en de toekomstig vrouw van z'n eigen elftal.

Het wordt zijn dag, let maar op! Strak in pak, stropdas net vergenoeg dichtgeknoopt om z'n hoge stem te accentueren en lakschoenen van krokodillenleer die elke dansmove rechtvaardigen.
Nog nooit zal hij zo soepel en lichtvoetig ogen als morgen.
Tijdens zijn bruiloft zal zijn blik dromerig zijn. Het word immers een sprookjesachtig huwelijk. Hij de prinses, zij de prins op het witte paard.

Die dromerigheid kennen we van hem. Dit zien we immers elke zondag ochtend. Die Lichtvoetigheid en souplesse hebben we nog nooit mee mogen maken. Het word dus in meerdere opzichten een unieke dag.

Er is slechts een kleine groep mensen die deze heugelijke dag nog kunnen verpesten.
Daarom vanuit Epe 8 ook de dringende Oproep; Geef E. M. uit E. tijdens de training ruim baan, laat je imitatie van Materazzi vanavond achterwege en geef hem het nodige vertrouwen.

Dan kunnen zelfs wij de heugelijke dag van morgen niet meer in de weg staan.

Erwin, namens Epe 8, geniet van deze heugelijke dag! En neem die souplesse en lichtvoetigheid van morgen, mee naar de velden!

En pas op morgen!

Lieve Tino

Heb je problemen of dringende vragen, zijn er onduidelijkheden in je leven: schrijf dan een brief naar de redactie van Epe 8. Tino, de wijze spreker, raadgever en vraagbaak van de Eper Hei heeft namelijk op iedere vraag het juiste antwoord!

------------------------------------------

Lieve Tino,
Mijn man is al jaren fan van Jerney Kaagman. In onze verkeringstijd draaide hij al tijdens onze eerste onschuldige vrijpartijtjes continu de LP's van Earth & Fire en dit is ook eigenlijk altijd zo gebleven. Twee jaar geleden heeft hij zelfs ons gezin publiekelijk voor schut gezet door auditie te doen voor Idols. Hij zong daar het nummer "Love of my Life" van Queen en droeg dit op aan Jerney terwijl hij zich met tranen in z'n ogen en een roos tussen zijn tanden voor haar jurydesk ter aarde stortte. Mijn twee dochters zijn hier ongelooflijk mee gepest op school en ik word nog steeds nagewezen bij ons in het dorp. Mijn vraag gaat over het volgende: Mijn man heeft besloten om de overwaarde op ons huis op te nemen en een afspraak voor mij te maken bij dr. Schoemacher om net zolang aan mijn gezicht te boetseren tot ik een beetje op Jerney lijk. Nu is mijn vraag of het in deze turbulente economische tijd verstandig is om een lening af te sluiten op basis van de overwaarde van je huis. Kun jij me helpen en adviseren?
Groetjes, Aaltje B. uit G.

Beste Aaltje,
Een goed huwelijk houd je alleen in stand door iets voor elkaar over te hebben en ervoor te zorgen dat je elkaar aantrekkelijk blijft vinden. Zo was ik mijn voeten zo weinig mogelijk, omdat mijn vrouw het helemaal warm krijgt van die mannelijke zweetlucht. Als jij je man blij kan maken met een kleine ingreep als deze moet je dat gewoon doen voor hem. Dit is uiteindelijk ook beter voor je kinderen. Daarnaast leef je maar 1 keer en moet je je geen zorgen maken over geld. Dat loopt allemaal wel los! En als je nou helemaal blut raakt, verkoop je toch een paar bunder grond? Succes en sterkte de komende tijd!
Tino.

------------------------------------------

Lieve Tino,
Sinds enige tijd hebben we met ons vriendinnenklupje maandelijks een High Tea middag. Lekker zonder de kerels met elkaar spreken over dameszaken zoals opvliegers, obesitas en ongewenst urineverlies. Gewoon gezellig. Het begon allemaal vrij onschuldig met af en toe een (door Thea) zelfgebakken plakje space-cake bij de Rooibosthee. Echter het gebruik van middelen om de High van High Tea kracht bij te zetten neemt de laatste tijd oorverdovende vormen aan. Eerst werden maandelijkse bijeenkomsten al wekelijkse en sinds twee maanden komen we drie keer per week samen om tussen de kopjes thee door gigantische hoeveelheden Turbo Skunk weg te werken. De waterpijp is inmiddels niet meer weg te denken bij onze bijeenkomsten. Eigenlijk ben ik dus al 2 maanden non-stop zo stoned als een pak Klaas-Jan Havelaar koffie! Nu ben ik net als jij in de interieurverzorgingsbranche werkzaam en merk ik in mijn dagelijkse bezigheden dat ik de boel flink laat verslonzen. Kortom, ik wil ervan af zonder mijn vriendinnen teleur te stellen. Ze willen nu zelfs een kookclub gaan beginnen. Wat nu? Help!
Groet, Brenda Moezelbeek uit Harfsen.

Lieve, lieve, lieve Brenda,
Bedankt voor je aangrijpende brief. Ja, bij gezelligheid ligt altijd het gevaar van verslaving op de loer. Zelf heb ik tijdenlang geworsteld met een stroopwafel-verslaving en ik weet dus ook precies wat je voelt. Afbouwen is denk ik de enige optie. Probeer in overleg met je vriendinnen op zoek te gaan naar minder heftige alternatieven. Zelf weet ik eigenlijk niks over verdovende middelen maar een milde buitenwiet lijkt mij voor jullie een uitkomst. Denk hierbij aan: Haze, K2, Kush, Nothern Light of de 100% biologische variant Epers Happy. Deze geven een wat mildere high, zodat je je werk kan doen en panja kan worden met je vriendinnen. En wat betreft de kookclub, sta in je kracht als vrouw en geef je grenzen aan! Daar hebben je vriendinnen vast begrip voor. Succes!
Heel veel succes en een dikke kus van Tino.

------------------------------------------

Hi Tino,
Fourty jaar geleden zijn wij met onze family verhoused naar de USA om daar een bigger boerenbedrijf op te zetten. Of course is dit allemaal gelukt, maar de laatste time vinden we het leven in de States niet meer zo nice als jaren geleden. Tot overmaat van disaster heeft John McCain de verkiezingen verloren en is Obama onze president! Dat kan toch niet goed komen, hebben die mensen hier geen brains? We zitten er strong aan te denken om weer naar Holland te komen en vroegen ons af hoe everything op dit moment bij jullie verloopt. Is er nog something overgebleven van het Nederland zoals we remember it?
Kind regards, Serge H, Highway Ill. USA.

Beste Serge,
Volgens mij zul je je als een vis in het water voelen in Nederland, want sinds een aantal jaren zijn wij in Nederland weer helemaal terug in de jaren '50. De regering bestaat overwegend uit ouderwetse CDA boeren die onder het motto "Fatsoen moet je doen" de straat op gaan, het gedoogbeleid en de abortuswet gaan misschien op de schop, de betutteling heeft men hoog in het vaandel en in den lande lijkt iedereen bang geworden voor elkaar. Ik weet zeker dat het je geen enkele moeite gaat kosten om hier weer te aarden. Een geschikte plek om neer te strijken is Rijssen en omgeving of het gebied rond de afsluitdijk. Daar ga je geen spijt van krijgen!
Groeten vanuit Holland! Tino.

Johnny Dusbaba

Johnny Dusbaba was een voetballer met een verhaal. Dat verhaal was dat hij, behalve voetballer, ook handelaar was. Hij verdiende in zijn tijd bij Anderlecht 70.000 franc (een kleine 2000 euro) per week door leren jassen, videorecorders en televisies te verkopen. Hij schijnt daarvoor zelfs een materiaalhok te hebben omgebouwd tot een soort mini zwarte markt. Met het geld dat hij verdiende kocht hij eten, wat hem op al op zijn 28e dwong om te stoppen met voetbal. Hij woog toen 108 kilogram.

Buur's Bakkie

Herold komt een bar binnen. Het is er nogal somber en er zit alleen een pianist. Toch wil hij er wat drinken. Hij loopt naar de bar en bestelt er een pilsje waarna de barman wegloopt naar de keuken. Herold neemt een slok en zet zijn pilsje op de bar. Meteen komt er vanuit de hoek een aap aanlopen en gaat zijn ballen in Herold z'n biertje wassen, en loopt daarna weer weg. Herold staat er vol verbazing naar te kijken. Er is niemand in de bar, maar hij moet zijn verhaal kwijt. Hij moet het aan iemand vertellen! Dan maar aan de pianist, denkt 'ie. Herold loopt naar de pianist en zegt: "He pianist, ken jij die aap die z'n ballen wast in mijn bier?" "Nee, die ken ik niet," zegt de pianist, "maar als je 't fluit, kan ik 'm misschien spelen."

Raadplaat; Wie hoort hier niet bij

De opdracht is simpel, of toch niet?

                                                            Wie hoort er niet bij: 

Thirsty Thursday; Wat gaat de week toch snel.

Snelheid, een zowel; objectief als subjectief begrip. Objectief als men praat over de maximum snelheid van een auto. Subjectief als men zegt "wat gaat de week toch snel".

Zit er ook een maximum snelheid aan die snelle week? 

Het kan ons in ieder geval niet snel genoeg gaan! 

Gelukkig is het grootste gedeelte van deze week weer voorbij gevlogen want volgens de kalender is het vandaag alweer Thirsty Thursday. (voorheen clubavond of trainingsavond van de seniorenteams). 

Men haast zich op donderdagen als deze (lees; elke donderdag dus) in een sneltreinvaart naar huis, eet het reeds klaarstaande bord lievelingskorst op om vervolgens plaats te nemen op de speciaal voor ons beschikbare bank. Nog even de voetjes de broodnodige rust geven en dan is het zover.

Zat je vanmiddag nog netjes in het keurslijf? Nu kunnen de schuine grappen weer op tafel en mag je weer een misplaatste grap plaatsen na een teleurstellende bal van je medespeler tijdens de training.
moesten alle opmerkingen vanmiddag nog hout snijden, vanavond wordt vooral een ongefundeerde mening op prijs gesteld.

Over training gesproken, daar is snelheid ook van belang. Die kan namelijk niet snel genoeg afgelopen zijn. Met omkleden en douchen inbegrepen wenst de gemiddelde speler van Epe 8 niet langer bezig te zijn dan strikt noodzakelijk (uitzonderingen daargelaten; max; 60min.)
Douchen en aankleden gaan bij Epe 8 dan ook synchroon. Men wil immers geen tijd verspillen.
Men moet zo snel mogelijk die kantine in.

Snelheid, Het is iets waar de mannen van Epe 7 Epe 8 weinig over beschikken. Haast, dat hebben ze wel. Zeker vanavond!

Raadplaat

Wat is er te zien op de rest van deze uitsnede van de foto? Tip: Denk probleemgericht, niet oplossingsgericht! We zoeken: wie, wanneer en waar. Prijs is een fles Kaptaine Vlame! Juiste antwoord en winnaar wordt over 3 dagen bekend gemaakt.

Week van de scheidsrechter: een ode aan de scheids.

Geheel belangeloos, klaar om 22 zelfbenoemde Cristiano Ronaldo's van de 7e klasse reserve 90 minuten lang te begeleiden, gaat deze huisman, liefhebber en vrijwilliger vol goede zin het veld op. Het is immers zijn hobby.

Ik moet helemaal niks!

Ik moet helemaal niks! is een zelfbewuste, sociaal hoogstaande, soevereine levenshouding die vooral te vinden is bij een bovengemiddeld kritisch mens met een gezonde dosis aan gezond verstand. Deze levenswijze benadrukt het besef van een hoge mate van onafhankelijkheid en laat dit merken door het veelvuldig gebruik van het woord 'nee' en een ver ontwikkelde drang tot weigeren en bezuinigen ten opzichte van anderen en wordt vooral de eigen, vrije wil gepredikt en geprezen




 


In de praktijk:

Opstaan.
De zon komt langzaam op, de vogels beginnen te fluiten en de wekker gaat om zeven uur af. Met het besef dat de "niksmoeter" zelf de wekker gezet heeft en zichzelf daarom verdoemd heeft om het geschal van duizend hellen en een herbeleving van de stress weer mee te maken, kan de niksmoeter kiezen.
- Hij kan tevergeefs kostbare minuten toch nog inhalen van de nacht die zo lang duurde (pas om drie uur slapen doet niemand vrijwillig... of wel?) door te blijven liggen en de wekker een kwartier lang te laten brullen, maar dan zou hij alsnog uit zijn bed moeten leunen om bij de wekker te komen en deze neer te slaan met zijn vuist.
- Hij kan opstaan, maar dan begint de sleur weer opnieuw en beseft hij zich weer overduidelijk dat hij onderworpen is aan de staat en zijn baan. Ellende.
- Hij kan even snel als dat hij de wekker aanzette, de weker ook weer uitgooien en zodoende blijven liggen. Hij moet immers niks, hij doet het zelf wel.

Koffie-infuus.
De niksmoeter is op een willekeurige dag toch wakker geworden en wilt toch een beetje kunstmatige energie injecteren. Zodoende wilt hij aan de koffie beginnen. Echter, hij heeft geen koffiemelk en hij drinkt enkel koffie met melk. Hij zal hiervoor naar de supermarkt moeten, maar omdat hij daar te lui voor is en dat lijkt op een vereiste, plundert hij de koelkast en vindt hij nog een pakje gewone melk, die hij klaar zet. Om de koffie te zetten moet hij een koffiefilter in het apparaat gooien en moeite doen, inclusief het opwarmen van het water om die koffiepoeder uiteindelijk te drinken te krijgen. Hij houdt het simpel, doet het koffiefilter over het kopje en giet heet water uit de kraan over het filter heen, zodat het alsnog vloeibaar wordt. Daarbij giet hij de melk, om het een beetje voller te krijgen, maar meer dan een waterig prutje met witte hoopjes melk is het niet. Het smaakt ook nog eens goor, maar het kan hem niks schelen.

Kantoorbaan.
De niksmoeter heeft toch geld te verdienen, al zou hij graag zonder willen (of met een hoop). Hij is vastgecontracteerd aan een bedrijf vol hersenloze ambtenaren waar hij zelf er ook één van is. Een ellende in de computerbunkers. Al morrend over de traagheid van de computers komt de vervelende collega aan die op een eisende toon nietjes opblaft en aan de niksmoeter op een dreigende toon vraagt dat hij op moet opschieten met dat rapport dat hij moet inleveren voor aankomende maandag, want er moet nog feedback over gegeven worden. De niksmoeter staat op, houdt een concept tegen het hoofd van de collega en slaat deze met de nietmachine aan die lelijke kop van hem vast. De collega krijst het uit en de niksmoeter schreeuwt dat hij niet zo moet zeiken, dat ze allemaal onderbetaald worden en dat hij niet zoveel van de krentenbollen moet vreten die hij in zijn la volgepropt heeft. Ook komt er nog een laatste genadeloze sneer aan het adres van de collega dat hij helemaal niks moet doen voor hem en dat hij het verder lekker uit kan gaan zoeken voor de komende week.

Blauwe envelop.
Na een drukke dag komt de niksmoeter thuis en hij treft tot alle ineenstortende planeten nog aan toe een blauwe envelop aan op zijn deurmat. Aan flarden gescheurd door de hond, maar nog prima leesbaar, zo lijkt het. De niksmoeter vreest het ergste, opent de envelop met zijn samoeraizwaard en leest het bericht: een herinnering aan een betalingsachterstand. De niksmoeter voelt zich niet verplicht om belastingen te betalen en erkent de staat en het hele systeem niet. Hij voelt zich soeverein en vrij, waardoor hij zich gerechtigd voelt om de envelop in een grotere envelop naar een arm land te sturen, wie weet krijgen ze dan zo wel geld. Wat een gezeur om niks, de niksmoeter ploft neer op de sofa en zet de TV aan.

TV.
Op het journaal komt een campagne voorbij om te doneren aan een land dat zwaar getroffen is door een natuurramp. "Ik moet niks. Die mensen leven zelf al in een corrupte, terroristische hel. Ga weg, niet van mijn centen.", aldus de wijze niksmoeter. Zijn geld is heilig en al het zuurverdiende geld is immers zuurverdiend en van hem. Hij zapt verder. Er is Lingo. De TV schalt: "pak een bal!" terwijl de niksmoeter langzaam geërgerd "Ik mot niks, joh! Pak zelf een bal!" mompelt. Hij zapt verder. Iets met Sesamstraat komt langs. "Nuh nuhnuh nuh nuh laat je speelgoed staan... 'k moet helemáál niks! Ik pak 't wanneer IK het wil ja?!" en langzaam begint de bloeddruk tot een kookpunt te komen, totdat hij het beursnieuws zit. "Ik moet helemaal niks beleggen, stelletje doemdenkers! Graaiers!" brult de niksmoeter het uit. De buren bonken op de muur in een wanhopige poging hem het zwijgen op te leggen en de niksmoeter blaft ferm en stante pede terug: "IK MOET HELEMAAL NIKS!" en werpt een kussen tegen de muur aan, want hij weet dat een stoel zonde is van de zwaartekracht. Hij ploft weer terug. Hij kalmeert spontaan nadat de niksmoeter inziet dat er geen reet op TV is. Hij schakelt de TV uit en gaat achter zijn laptop zitten.

Open deuren.
De laptop gaat open en Windows XP start langzaam op. Het wachtwoord intypen is door zijn trillende handen van frustratie lastig, hij typt het tweemaal fout in, waardoor hij zijn zenuwen niet in bedwang kan houden door op het toetsenbord meerdere malen te rammen. Hij moet zichzelf tot kalmte manen, maar hij weet zelf: hij moet helemaal niks - ook van zichzelf niet. Hij kan na een tijdje doelloos voor zich uit gestaard te hebben wel inloggen en zijn mail checken, maar ach, het internet is dood. Hij zal naar zolder toe moeten lopen om de router te resetten, maar dat kost teveel moeite - zeker als hij op het netwerk van de buren kan gaan en daar de bandbreedte op kan gaan slurpen met zijn honderden lopende torrents. Betalen moet hij voor 'die onzin' (films, games) niet. Het is er immers toch gratis en met zijn VPN en verdere proxy's kan niemand hem traceren. De mail staat weer vol met spam: "Koop viagra!", "Beleg in Zimbabwe!" en weer gromt de niksmoeter dat hij niks moet en verwijdert en masse de hele spambox. Hij komt een mail tegen van de fiscus die hem wederom waarschuwt dat hij een betalingsachterstand heeft, net als de huurder, de energiemaatschappij en de internetprovider. Vandáár dat er geen internet was... plots hoort hij een knal en ziet hij zwart geklede mannen met schilden het huis binnenstormen, schreeuwend dat ze van de politie zijn en commanderen dat hij gehoorzaamt en meekomt. De niksmoeter protesteert direct dat hij helemaal niks moet, maar de macht van de lange arm der wet is te groot: verzetten tegen een arrestatie is een misdrijf. Er is een huiszoekingsbevel; de buren hadden geklaagd over overlast en steeds oplopende kosten voor het internet, waarover ze al geklaagd hadden bij de internetprovider die ook niks kon vinden.

Rechtbank.
Na een tijdje komt de niksmoeter terecht bij de rechter. Allen staan, galmt het door het Paleis van Justitie, maar de niksmoeter galmt terug "Ik moet niks!" en wordt beledigd aangekeken door iedereen in de zaal. Hij wordt veroordeeld voor enkele jaren cel en een boete van in de tienduizenden euro's, vanwege schulden (huur-, electriciteits- en nog wat schulden), betalingsachterstanden, voor overlast, voor verzet tegen een arrestatie, geweld tegen politieambtenaren, beledigen van een ambtenaar in functie en de edelachtbare, het ondermijnen van het gezag, het beramen van staatsgrepen, het vernielen van kantoorapparaten, het mishandelen van een collega en nog wat aantijgingen. De niksmoeter blijft consistent in zijn beweringen dat hij niks moet, dus ook dat hij niet naar de gevangenis moet, maar verzetten is zinloos met vier beren aan beide zijden van hem. De niksmoeter gaat in hoger beroep en hij beweert daarin de religie van het niksmoetisme aan te hangen. Aangezien er vrijheid van religie heerst in dit land, geraakt hij dan ook uiteindelijk vrij en vlucht hij naar België zoals Henk Westbroek al had voorzien in zijn liedje met: is er leven op pluto, kun je dansen op de maan enzo.

Droom

Ik stond op de stoep te kijken naar een muziekcorpse bestaande uit een bonte stoet kadavers. De hemel kleurde compleet geel door een zwerm felgele kanaries die overvloog. Miljarden kanaries die het zicht op de lucht boven hun ontnam veroorzaakten een schril gepiep. Naast mij stond een man in een verschoten winterjas, vol lappen en gaten waaruit de voering naar buiten puilde. Hij had een bosje stro op zijn hoofd op de plaats waar vroeger wellicht haar had gezeten. Het stro werd door een giraffe van zijn hoofd gegeten. Die giraffe was niet geel met bruine vlekken, maar donkerpaars met zwarte strepen in een zebra design. Op zijn schouder zat een enorme kraai, pikzwart, maar met een kale kop.