Ik moet helemaal niks!

Ik moet helemaal niks! is een zelfbewuste, sociaal hoogstaande, soevereine levenshouding die vooral te vinden is bij een bovengemiddeld kritisch mens met een gezonde dosis aan gezond verstand. Deze levenswijze benadrukt het besef van een hoge mate van onafhankelijkheid en laat dit merken door het veelvuldig gebruik van het woord 'nee' en een ver ontwikkelde drang tot weigeren en bezuinigen ten opzichte van anderen en wordt vooral de eigen, vrije wil gepredikt en geprezen




 


In de praktijk:

Opstaan.
De zon komt langzaam op, de vogels beginnen te fluiten en de wekker gaat om zeven uur af. Met het besef dat de "niksmoeter" zelf de wekker gezet heeft en zichzelf daarom verdoemd heeft om het geschal van duizend hellen en een herbeleving van de stress weer mee te maken, kan de niksmoeter kiezen.
- Hij kan tevergeefs kostbare minuten toch nog inhalen van de nacht die zo lang duurde (pas om drie uur slapen doet niemand vrijwillig... of wel?) door te blijven liggen en de wekker een kwartier lang te laten brullen, maar dan zou hij alsnog uit zijn bed moeten leunen om bij de wekker te komen en deze neer te slaan met zijn vuist.
- Hij kan opstaan, maar dan begint de sleur weer opnieuw en beseft hij zich weer overduidelijk dat hij onderworpen is aan de staat en zijn baan. Ellende.
- Hij kan even snel als dat hij de wekker aanzette, de weker ook weer uitgooien en zodoende blijven liggen. Hij moet immers niks, hij doet het zelf wel.

Koffie-infuus.
De niksmoeter is op een willekeurige dag toch wakker geworden en wilt toch een beetje kunstmatige energie injecteren. Zodoende wilt hij aan de koffie beginnen. Echter, hij heeft geen koffiemelk en hij drinkt enkel koffie met melk. Hij zal hiervoor naar de supermarkt moeten, maar omdat hij daar te lui voor is en dat lijkt op een vereiste, plundert hij de koelkast en vindt hij nog een pakje gewone melk, die hij klaar zet. Om de koffie te zetten moet hij een koffiefilter in het apparaat gooien en moeite doen, inclusief het opwarmen van het water om die koffiepoeder uiteindelijk te drinken te krijgen. Hij houdt het simpel, doet het koffiefilter over het kopje en giet heet water uit de kraan over het filter heen, zodat het alsnog vloeibaar wordt. Daarbij giet hij de melk, om het een beetje voller te krijgen, maar meer dan een waterig prutje met witte hoopjes melk is het niet. Het smaakt ook nog eens goor, maar het kan hem niks schelen.

Kantoorbaan.
De niksmoeter heeft toch geld te verdienen, al zou hij graag zonder willen (of met een hoop). Hij is vastgecontracteerd aan een bedrijf vol hersenloze ambtenaren waar hij zelf er ook één van is. Een ellende in de computerbunkers. Al morrend over de traagheid van de computers komt de vervelende collega aan die op een eisende toon nietjes opblaft en aan de niksmoeter op een dreigende toon vraagt dat hij op moet opschieten met dat rapport dat hij moet inleveren voor aankomende maandag, want er moet nog feedback over gegeven worden. De niksmoeter staat op, houdt een concept tegen het hoofd van de collega en slaat deze met de nietmachine aan die lelijke kop van hem vast. De collega krijst het uit en de niksmoeter schreeuwt dat hij niet zo moet zeiken, dat ze allemaal onderbetaald worden en dat hij niet zoveel van de krentenbollen moet vreten die hij in zijn la volgepropt heeft. Ook komt er nog een laatste genadeloze sneer aan het adres van de collega dat hij helemaal niks moet doen voor hem en dat hij het verder lekker uit kan gaan zoeken voor de komende week.

Blauwe envelop.
Na een drukke dag komt de niksmoeter thuis en hij treft tot alle ineenstortende planeten nog aan toe een blauwe envelop aan op zijn deurmat. Aan flarden gescheurd door de hond, maar nog prima leesbaar, zo lijkt het. De niksmoeter vreest het ergste, opent de envelop met zijn samoeraizwaard en leest het bericht: een herinnering aan een betalingsachterstand. De niksmoeter voelt zich niet verplicht om belastingen te betalen en erkent de staat en het hele systeem niet. Hij voelt zich soeverein en vrij, waardoor hij zich gerechtigd voelt om de envelop in een grotere envelop naar een arm land te sturen, wie weet krijgen ze dan zo wel geld. Wat een gezeur om niks, de niksmoeter ploft neer op de sofa en zet de TV aan.

TV.
Op het journaal komt een campagne voorbij om te doneren aan een land dat zwaar getroffen is door een natuurramp. "Ik moet niks. Die mensen leven zelf al in een corrupte, terroristische hel. Ga weg, niet van mijn centen.", aldus de wijze niksmoeter. Zijn geld is heilig en al het zuurverdiende geld is immers zuurverdiend en van hem. Hij zapt verder. Er is Lingo. De TV schalt: "pak een bal!" terwijl de niksmoeter langzaam geërgerd "Ik mot niks, joh! Pak zelf een bal!" mompelt. Hij zapt verder. Iets met Sesamstraat komt langs. "Nuh nuhnuh nuh nuh laat je speelgoed staan... 'k moet helemáál niks! Ik pak 't wanneer IK het wil ja?!" en langzaam begint de bloeddruk tot een kookpunt te komen, totdat hij het beursnieuws zit. "Ik moet helemaal niks beleggen, stelletje doemdenkers! Graaiers!" brult de niksmoeter het uit. De buren bonken op de muur in een wanhopige poging hem het zwijgen op te leggen en de niksmoeter blaft ferm en stante pede terug: "IK MOET HELEMAAL NIKS!" en werpt een kussen tegen de muur aan, want hij weet dat een stoel zonde is van de zwaartekracht. Hij ploft weer terug. Hij kalmeert spontaan nadat de niksmoeter inziet dat er geen reet op TV is. Hij schakelt de TV uit en gaat achter zijn laptop zitten.

Open deuren.
De laptop gaat open en Windows XP start langzaam op. Het wachtwoord intypen is door zijn trillende handen van frustratie lastig, hij typt het tweemaal fout in, waardoor hij zijn zenuwen niet in bedwang kan houden door op het toetsenbord meerdere malen te rammen. Hij moet zichzelf tot kalmte manen, maar hij weet zelf: hij moet helemaal niks - ook van zichzelf niet. Hij kan na een tijdje doelloos voor zich uit gestaard te hebben wel inloggen en zijn mail checken, maar ach, het internet is dood. Hij zal naar zolder toe moeten lopen om de router te resetten, maar dat kost teveel moeite - zeker als hij op het netwerk van de buren kan gaan en daar de bandbreedte op kan gaan slurpen met zijn honderden lopende torrents. Betalen moet hij voor 'die onzin' (films, games) niet. Het is er immers toch gratis en met zijn VPN en verdere proxy's kan niemand hem traceren. De mail staat weer vol met spam: "Koop viagra!", "Beleg in Zimbabwe!" en weer gromt de niksmoeter dat hij niks moet en verwijdert en masse de hele spambox. Hij komt een mail tegen van de fiscus die hem wederom waarschuwt dat hij een betalingsachterstand heeft, net als de huurder, de energiemaatschappij en de internetprovider. Vandáár dat er geen internet was... plots hoort hij een knal en ziet hij zwart geklede mannen met schilden het huis binnenstormen, schreeuwend dat ze van de politie zijn en commanderen dat hij gehoorzaamt en meekomt. De niksmoeter protesteert direct dat hij helemaal niks moet, maar de macht van de lange arm der wet is te groot: verzetten tegen een arrestatie is een misdrijf. Er is een huiszoekingsbevel; de buren hadden geklaagd over overlast en steeds oplopende kosten voor het internet, waarover ze al geklaagd hadden bij de internetprovider die ook niks kon vinden.

Rechtbank.
Na een tijdje komt de niksmoeter terecht bij de rechter. Allen staan, galmt het door het Paleis van Justitie, maar de niksmoeter galmt terug "Ik moet niks!" en wordt beledigd aangekeken door iedereen in de zaal. Hij wordt veroordeeld voor enkele jaren cel en een boete van in de tienduizenden euro's, vanwege schulden (huur-, electriciteits- en nog wat schulden), betalingsachterstanden, voor overlast, voor verzet tegen een arrestatie, geweld tegen politieambtenaren, beledigen van een ambtenaar in functie en de edelachtbare, het ondermijnen van het gezag, het beramen van staatsgrepen, het vernielen van kantoorapparaten, het mishandelen van een collega en nog wat aantijgingen. De niksmoeter blijft consistent in zijn beweringen dat hij niks moet, dus ook dat hij niet naar de gevangenis moet, maar verzetten is zinloos met vier beren aan beide zijden van hem. De niksmoeter gaat in hoger beroep en hij beweert daarin de religie van het niksmoetisme aan te hangen. Aangezien er vrijheid van religie heerst in dit land, geraakt hij dan ook uiteindelijk vrij en vlucht hij naar België zoals Henk Westbroek al had voorzien in zijn liedje met: is er leven op pluto, kun je dansen op de maan enzo.